Guests for Comfort #4 - İlker Aksoy

forcomfort, "2007'de dinlediğiniz en iyi albümü anlatır mısınız?" dedi, bu kez Roll yazarı İlker Aksoy anlattı. Albümün çıkış tarihi 2006'ya, iz bırakan hatırası ise 2007'ye ait. Fazla uzatmadan;

Amy Winehouse - Back to Black (2006)

Geçtiğimiz sene pek çok iyi albüm yayınlandı… Robert Wyatt’ın “Comicopera”sı her dinleyişte tüylerimi diken diken etti. Gogol Bordello’nun “Super Taranta!”sını, Nick Cave ve tayfasının hard rock yaptıkları Grinderman plağını defalarca dinledim. White Stripes’ın nasıl olup da her seferinde bu kadar basit ve bu kadar güçlü şarkılar yazabildiğine şaşırdım. LCD Soundsystem’la, M.I.A’yle ve ayıptır söylemesi Mika’yla (tamam bazı şarkıları berbattı ama bazıları da hiç fena sayılmazdı) deli gibi dans ettim. Kimselerin bilmediği The Bishops diye bir grup da keşfettim kendi çapımda –1965 kışında donup kalmış, buzları da ancak geçen sene açılmış gencecik bir üçlü… Ama iş senenin bir numarasını seçmeye gelince, elim de aklım da bu albümlere değil, bir başkasına gitti. 2006’nın son günlerinde çıktığı için keyfini ancak geçtiğimiz sene sürdüğümüz Amy Winehouse albümü “Back to Black”e…

Derya Bengi’nin “müzik zevki parmak izi gibi…” dediğini bir söyleşide okuyup, kafamın bir yerine yazmıştım, “kimsenin ki, kimseye uymuyor”. Çok haklı... Robert Wyatt’ı severler diye heyecanla dinlettiğim bir iki insan on dakikadan fazlasına tahammül edemedi. Gogol Bordello pek çok tanıdığa fazla gürültülü geldi. LCD Soundsytem çok “cıstak”tı, Mika çok “pop”, M.I.A. çok “basit”ti. “Telefon melodisinden mi yapılmış bu şarkı?” bile demişti birisi.

Oysa kim, her nerede dinlerse dinlesin “Back To Black”e bayılıyordu –başta elbette ben. Warp’dan çıkan albümleri takip eden, Mirkelam ve Ajda Pekkan hastası Eylem çok seviyordu mesela… Muddy Waters’ın ve ‘70’larda yapılan hard rock’un üzerine müzik tanımayan Kemal de bayılmıştı şarkılarına. Hem Slayer delisi ev arkadaşım Özgür bol bol döndürüyordu “Back To Black”i, hem de Black Eyed Peas hayranı Ceyda… Peki yalnız benim arkadaşlarım mı? “Back To Black” dünyanın her yerindeki müzik eleştirmenlerinden tam not aldı. Mark Ronson’un şarkılara katkısı müthişti o ayrı. Ama bu çirkin kız hayatını şarkılarına döken ciddi bir şarkı yazarı, asi bir rock’n roll prensesiydi, hepsini tavladı. Ya sıradan dinleyiciler? Bir sene sonra bile ABD, İngiltere ve Fransa listelerinde ilk ondaydı “Back To Black”. Tüm dünyadan insanlar onun “soul”u duyulmaya başladığında ayağa kalkıp, kalçalarını sağa sola sallamaya başlıyorlardı. Bir milyar Çinli ayağını yere vurunca deprem oluyorsa, altı milyar kalçasını sallarsa ne olur düşünün! Şimdi buna en iyi albüm demeyeceksek hangisine diyeceğiz değil mi?

01 Rehab
02 You Know I'm No Good
03 Me And Mr Jones
04 Just Friends
05 Back To Black
06 Tears Dry On Their Own
07 Love Is A Losing Game
08 Wake Up Alone
09 Some Unholy War
10 He Can Only Hold Her
11 Addicted

Download

Guests for Comfort #3 - Mehmet Atılgan
Guest for Comfort #2 - Cem Sorguç
Guests for Comfort#1 - Hilmi Tezgör